Mexicaanse automotive industrie: tegenwind uit het noorden
De Mexicaanse automotive industrie heeft sinds de ondertekening van de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (North American Free Trade Agreement, NAFTA) in 1993 een sterke groei doorgemaakt. De representativiteit van de sector steeg van 1,5% van het bbp en 8,5% van de industriële productie in 1993 naar 3% van het bbp en 18% van de industriële productie in 2015. Momenteel is Mexico de op zes na grootste producent van auto’s ter wereld en de grootste in Latijns-Amerika (nadat het in 2014 Brazilië had ingehaald).
De uitzonderlijke prestaties van de sector worden echter niet door iedereen enthousiast begroet. Sinds Donald Trump begin 2016 met zijn presidentscampagne begon, heeft hij het NAFTA-akkoord voortdurend aangevallen. Hij gaf de overeenkomst de schuld van het grote handelstekort van de VS met Mexico ($ 71,1 miljard in 2017) en van het verlies van Amerikaanse banen. De automotive industrie is een van zijn favoriete mikpunten, en dat is niet toevallig: transportmiddelen en aanverwante goederen vormen ongeveer 13,9% van de totale Amerikaanse export naar Mexico, en 33,7% van de totale Amerikaanse import uit Mexico. Over het geheel genomen is deze sector in de VS de sector waar de handelsbalans het verst uit het lood is geslagen.
Coface verlaagde zijn risicobeoordeling van de Mexicaanse automotive industrie in december 2017, na de presidentsverkiezingen, van ‘matig’ naar ‘hoog’, mede vanwege de gevoeligheid van de sector voor mogelijke veranderingen in de NAFTA-overeenkomst.
De heronderhandelingen over NAFTA begonnen in augustus 2017, en zijn sindsdien verlengd tot ten minste het einde van het eerste kwartaal van 2018. Volgens de huidige overeenkomst moeten voltooide voertuigen voor minstens 62,5% uit onderdelen bestaan die uit de partnerlanden afkomstig zijn om op het hele continent van vrijstelling van invoerrechten te kunnen profiteren. De onderhandelaars van de VS willen dit opschroeven naar 85%, waarbij Amerikaanse producenten een aandeel van minstens 50% wordt gegarandeerd. Dit voorstel is door zowel de Canadezen als de Mexicanen categorisch afgewezen, en ook door autofabrikanten in elk van de drie landen, die beweren dat een percentage van 85%, praktisch onuitvoerbaar is.
Het slot van de onderhandelingen wordt misschien tot 2019 uitgesteld, vooral in verband met de diverse verkiezingen in Mexico en de VS dit jaar. Het grootste kortetermijneffect zien we bij de investeringen: investeringsbeslissingen worden aangehouden. Coface is van mening dat een handelsovereenkomst die de grensoverschrijdende handel en de investeringsrelaties tussen de drie leden voor het grootste deel ongemoeid laat, het meest waarschijnlijke scenario is.
Zelfs als NAFTA zou worden ontbonden, is er nog steeds een aantal factoren (zoals de vrij zwevende wisselkoers van Mexico en de nauwe integratie van de maakindustrie in beide landen) die het negatieve effect ervan op de Mexicaanse automotive industrie verzachten. Bovendien, mochten de VS zich uit de overeenkomst terugtrekken, dan zou de handel tussen de twee landen vallen onder de regels voor meestbegunstigde landen (MFN) van de Wereldhandelsorganisatie WTO die tot 1994 van kracht waren. Op de Mexicaanse export naar de VS zou dan een tarief van 3,5% worden toegepast, en de Amerikaanse export zou tegen een tarief van 7,1% aankijken. De Mexicaanse beleidsmakers zouden verder dan het NAFTA-akkoord moeten gaan kijken, en hun aandacht ook op de binnenlandse kwesties moeten richten die het land minder aantrekkelijk voor investeringen maken, zoals de zwakke rechtsstaat, de grote corruptie en de toenemende criminaliteit.
Download de volledige Engelse publicatie
