De paradox van de bedrijfsinsolventies in Europa: mirakel en fata morgana
Het werkelijke effect van de Covid-19-crisis zal onduidelijk blijven totdat de bedrijven hun financiële resultaten bekendmaken. Daarom hebben wij de financiële gezondheid van bedrijven gesimuleerd door een sectorale solvabiliteitsratio (brutobedrijfsresultaat/nettoschuld) te berekenen, rekening houdend met zowel de negatieve schok van de inkomsten als het positieve effect van de overheidssteun. Wij hebben deze berekeningen uitgevoerd voor 6 sectoren in de 4 grootste economieën van de eurozone en daarbij gebruik gemaakt van gegevens over omzet, door de overheid gesteunde leningen en, voor Frankrijk, het Solidariteitsfonds. Wij onderzochten een aantal sectoren die gewoonlijk verantwoordelijk zijn voor ong. 80% van alle insolventies. Sectorale fragmentatie is een sleutelelement van onze analyse: niet alle sectoren zijn even hard getroffen door de crisis, noch hebben ze dezelfde overheidssteun gekregen. Van cruciaal belang is dat niet alle sectoren in gelijke mate bijdragen tot het totale aantal insolventies, als gevolg van oververtegenwoordiging in de geaggregeerde cijfers (zelfs in normale tijden).
Uit onze berekening blijkt dat, ondanks het stabiliserende effect van de overheidssteun, de financiële gezondheid van bedrijven in 2020 merkbaar is verslechterd - wat normaliter tot een toename van het aantal insolventies zou leiden. Volgens ons model zou het aantal insolventies in 2020 zijn toegenomen met 19% in Spanje, 6% in Frankrijk, 6% in Duitsland en 7% in Italië (wij noemen dit aantal "gesimuleerde insolventies"). Dat ze in plaats daarvan zijn gedaald, wijst erop dat veel insolventies zijn uitgesteld in plaats van voorkomen, wat betekent dat 2020 ons heeft opgezadeld met een groot aantal "verborgen insolventies" die er veel langer dan normaal over doen om werkelijkheid te worden. Maar hoeveel?
Als we de insolventiecijfers voor 2020 uit onze simulaties (d.w.z. de "gesimuleerde insolventies") nemen en daar de officieel gerapporteerde insolventiecijfers voor 2020 (d.w.z. de "waargenomen insolventies") van aftrekken, kunnen we een schatting maken. Gesimuleerde insolventies geven de onderliggende schade weer die bedrijven hebben geleden. De waargenomen insolventiecijfers lijken daarentegen nog steeds te laag, zelfs als rekening wordt gehouden met de effecten van overheidsmaatregelen. Daarom kunnen wij het verschil tussen de gesimuleerde insolventies en de waargenomen insolventies beschouwen als een benadering van de verborgen insolventies. Zo schatten we de omvang van de verborgen insolventies op ongeveer 44% van de insolventies in 2019 voor Frankrijk (22.500), 39% voor Italië (4.100), 34% voor Spanje (1.600), en 21% voor Duitsland (3.950). Zonder overheidsingrijpen zouden de insolventies een orde van grootte hoger liggen. In die zin is het succes van de regeringen bij het redden van ondernemingen een klein wonder van het economisch beleid. Maar de insolventiecijfers voor 2020 zijn voor een groot deel een fata morgana.
Download de Engelstalige publicatie:
